Jakikolwiek materiał, w tym też metale i wyroby stalowe bez najmniejszego kłopotu można poddać przeróżnym rodzajom obróbki. Są w stanie to być odmiany mechaniczne, cieplne, chemiczne oraz wiele innych. Zapewne większość z nas przynajmniej raz w życiu dokonywała pewnych prac przy produktach metalowych, każda z nich jest swego typu obróbką.
Pośród mechanicznych, najbardziej wziętym jest naturalnie skrawanie, innymi słowy cięcie pozwalające uzyskać materiał o wskazanych i niezbędnych nam wymiarach. Do tego dochodzi również szlifowanie, wiercenie, gięcie, frezowanie, wytaczanie oraz dużo innych. Pod względem syntetycznym najbardziej globalną formą jest hartowanie pozwalające uzyskać jeszcze poprawniejsze właściwości oraz wytrzymałość na wiele czynników zewnętrznych oraz działanie rozmaitych sił fizycznych. Do obróbki należy zaliczyć również zagruntowanie oraz malowanie, dające wytrzymałość na korozję i zabezpieczające przed najgorszym możliwym faktem, czyli rdzą.
Każdy proces bez względu czy mechaniczny, fizyczny, chemiczny lub ewentualnie inny określany jest mianem obróbki stali, bowiem to właśnie dzięki temu zmienia ona swój kształt, parametry i ogólny wygląd zewnętrzny – więcej na Energoel. Najważniejszym procesem chemicznym występującym podczas obróbki stai jest bezsprzecznie hartowanie. Może dotyczyć ono nie tylko tego rodzaju materiału, albowiem nadzwyczaj wielokrotnie słyszymy także o hartowanym szkle lub ewentualnie innych wyrobach.
Wykonuje się go w zasadzie przez wzgląd na pozyskiwanie materiałów o jak najlepszej odporności na działanie wszelkich czynników fizycznych, takich jak siły dynamiczne i statyczne oraz mechanicznych. Po ukończeniu tego etapu obróbki, żadne siły nie są w stanie zniszczyć gruntownie danego materiału, a w szczególności stali. Jest kilka metod stosowania tego typu procesu, a są to zazwyczaj: pospolite, stopniowe, izotermiczne, powierzchniowe (płomieniowe, indukcyjne, kąpielowe, ślepe, laserowe, kontaktowe, elektrolityczne, impulsowe).
Całkowita zasada hartowania polega na wykonywaniu dwóch następujących niebawem po sobie czynności. Główną jest niebezużyteczne rozgrzanie stali do temperatury wynoszącej powyżej 700 stopni oraz utrzymywanie jej przez wyznaczoną długość czasu. Po takim wygrzaniu musi nastąpić jak najszybsze schłodzenie, aby nie powstały niekorzystne tlenki mogące przekształcić właściwości materiału.br>
